به قول مولکلم فوربس

دیروز سوالی ذهنم را درگیر خودش کرده بود . اینکه هرچه بی دین تر می شویم بازاری زبردست تری می شویم یا هرچه بازاری زبردست تری میشویم بی دین تر می شویم . و با افزایش سن مان کدام گزینه پررنگ تر می شود . بی دینی مان یا منطق مان . پس از طرح سوال در جمع ، نظری بس اتشین توجه این حقیر را به خود جلب نمود تا جایی که سر در گریبان فرو برده و در مورد نظر مطرح شده اندیشه ها کردم. 

شنیدم که یکی گفت : سرمایه داران یا حلال خور و منصف و زحمت کش هستند یا حرام خور و بی توجه به قانون و علامه ی دهر از نظر خود و مثل خودشان و به اصطلاح گرگ بازاری اند . انهایی که بی توجه به قانون بالا و بالاتر می روند خب زودتر به پول می رسند. مثلا وقتی قانون گفته در پانصد متری فلان رودخانه ساخت و ساز نشود . ان ادم مثلا زرنگ می اید و فرمالیته مجوز می گیرد و میلیاردها تومان خرج میکند و هتل چند ده طبقه میزند و با خودش می گوید هیچ کس نمی تواند مانع من بشود که قانون کیلویی چند است ! خب اگر مسئولین مربوطه حلال خوار باشند ان اسمان خراش چند صد میلیاردی با خاک یکسان می شود در غیر این صورت چه بسا که مسئولین مربوطه با ان جنابان دست در یک کاسه گذاشته و بخور که میخوری !! این میشود که شریکان سرمایه دارتر شده و در نتیجه ی خوردن پول های حرام بی دین تر می شوند .

+ به قول ملکولم فوربس ، انقدر متقلب که در کسب و کارها میبینی ، هرگز نمیتوانی در زندان ها پیدا کنی ...