آرام میشوم

بهشت مینو، یعنی وصال دوست، در پس دیوارهای مصائب و پرده های ناملایمات پنهانست که عاشق ناگزیر باید موانع را از پیش بردارد و بسر منزل مقصود برسد.
هر آن کس که گلچین است و خاطرش بغنچگان بوستان علاقمند، چاره ندارد مگر آن که نیش های جانگزای خار را بقلب لطیف خود بپذیرد، تا از لطافت و جمال گل کام بردارد.

+ متن کوچکی از نهج البلاغه را حفظ شده بود ، همان زمان که احوالات روحم مثل کلاف سردر گمی بود ، برایم خواند . هر زمان که میشنوم و یا دوباره ان را میخواند ،  تحمل خیلی چیزها برایم اسان میشود.